υγρομετρικός

-ή, -ό, Ν

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην υγρομετρία («υγρομετρικές μετρήσεις»)

2. φρ. «υγρομετρική κατάσταση»

(μετεωρ.) ο λόγος τής πίεσης τών υδρατμών που χαρακτηρίζει μια δεδομένη χρονική στιγμή τον ατμοσφαιρικό αέρα ορισμένης περιοχής προς τη μέγιστη τιμή της, για την ίδια θερμοκρασία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υγρόμετρο. Η λ. μαρτυρείται από το 1802 στον Θεοδόσιο Ηλιάδη].